Het podium is een magische plek. Dat kan een letterlijk podium zijn, met alles erop en eraan, maar ook een figuurlijk podium, een plek om je werk (of jezelf) te laten zien. De mens op het podium is een constante factor en een doorlopend thema in mijn werk.

Dat werk beperkt zich niet tot theater op het podium. Lang heb ik rondgelopen met het idee dat ik, naast theatermaker, ook dichter was. Ik wist niet zo goed wat ik met mijn poëzie aanmoest binnen de heersende conventies.

Pas toen ik bedacht dat poëzie net zo goed theater is, kreeg ze vleugels. Ik realiseerde me dat genres en disciplines niet aan mij besteed zijn: Ook als ik met een bus vol podiumdichters het taalgebied doorkruis, maak ik theater.

In die zin is ‘truth is stranger than fiction’ een prachtig motto. Alles dat, door mijn toedoen, om mij heen gebeurt heeft een zekere theatrale waarde en is daarmee een verlengstuk van mijn werk. Ik help de mensen om mij heen om hun eigen podium te bouwen; bijvoorbeeld door ze te regisseren, een website voor ze te bouwen, hun boek te redigeren, te helpen bij het schrijven van projectplannen of repetities bij te wonen en feedback te geven.

Dat is het ultieme sociale theater; een podium voor mensen en hun talenten.