Eerder deze week werd ik voor de derde keer oprichter van een stichting.

De eerste was destijds Stichting Werklicht. Theatermaker Bart van Lieshout en ikzelf richtten deze op om theaterproducties te maken, en uiteindelijk mondde dat uit in een complete sociaal-culturele club, met wekelijkste activiteiten, een enthousiaste club vrijwilligers en twee panden in beheer.

Helaas zijn die panden (één ervan was het kleinste theater van Rotterdam, met gordijntjes en al) inmiddels gesloopt. Bart en ik zijn onze eigen weg gegaan en anderen hebben het stokje overgenomen. Een deel van de activiteiten (waaronder het Open Podium) draait nog steeds succesvol door en dat vind ik stiekem wel echt heel tof.

De tweede was en is Stichting Poëziebus, opgericht samen met dichter Joz Knoop om de eerste rit van Poëziebus mogelijk te maken. Inmiddels zitten we aan editie vier en zijn we niet meer weg te denken uit de podiumpoëzie.

Eerder deze week zag Stichting Schaap op de Noordpool het licht. Theatergroep Irene & Co, waarvan ik de vaste regisseur ben, wordt daar onderdeel van en daarnaast is er ruimte voor het maken en ondersteunen van allerlei andere theaterproducties, waarbij de focus natuurlijk zal liggen op sociaal theater. Theater met sterk maatschappelijk component.

Medeoprichter was dit keer Emmy Masselink, één van de speelsters van Irene & Co. Emmy speelt al sinds de tweede voorstelling ‘Wij en Ik’ in de groep. Dat was in 2011, dus we hebben sinds die tijd al heel wat samen meegemaakt op de speelvloer. Ik hoop dat we daar nog veel jaren aan vast kunnen plakken en dat de stichting me gaat helpen ook mijn andere (grootschalige) theaterplannen eindelijk vorm te geven.

Inmiddels heb ik ook redelijk wat expertise opgedaan met betrekking tot het werken met en het oprichten van stichtingen. Mocht je daar vragen over hebben, geef gerust een gil.