‘De mens op het podium’ is een mooi onderwerp. Soms ben je zelf die mens…

 

In het eerste toneelstuk dat ik ooit schreef (voor de verjaardag van mijn juf in groep zes), speelde ik zelf de hoofdrol. Ik regisseerde het ook.

Sindsdien is er weinig veranderd, behalve dan dat ik gezelschap heb gekregen bij al die bezigheden. Ik speel nog steeds in veel van mijn eigen stukken. Daarbij word ik aangekondigd als: performance artiest, spoken word artiest, dichter, slammer, theatermaker, kunstenares en actrice. Ondanks al die labels, komt het elke keer op hetzelfde neer; de mens, namelijk ikzelf, op het podium.

 

Een kleine selectie:

Binair

Een performance op de grens van theater en poëzie, met als onderwerp ‘Genderidentiteit’. Gemaakt voor het festival ‘Ik is een ander’ van het voormalig rotterdamscentrumvoortheater.

 

Performance Barbie

Een performance over performance art, samen met dichter en performer Sven de Swerts. Gemaakt voor het BUT Film Festival in Breda, als onderdeel van het randprogramma.

 

De Dwangrijmprofeet

De dwangrijmprofeet voert een poëtische optocht aan en motiveert haar volgelingen met – je raadt het al – dwangrijm. Uitgevoerd op o.a. Brussels Underground Poetry Festival.

 

Overblijvers

Kun je een theatervoorstelling maken zonder acteurs? Kan een object een acteur zijn? Gemaakt voor het Springplankfestival van Studio de Bakkerij.